GH’E’ ‘N GIGLIO BIANCH ‘N VALMADÒNA

 

Sestén l’è ‘n paìs fürtünàt, al g’à mìa

it tanti pret, ma co le suore ‘l Signur

al g’à bundàt!

 

Me g’ò cara ‘na suora da la mé generasiù

che quindes an fa la m’à surprendit co

la so vucasiù.

Ogne tant la ma e ’n ment, specialment

quant sö le rie dai fòs, an primaera,

spunta i gigli bianch.

 

Al ma sücét perché ‘n de, quant sérem

picinìne me, lé e da i ‘otre bagaìne,

‘n tant che giugàem sèm finìde ‘n dal teré

e lé la g’à catàt pròpe chèi fior lé.

 

St’an, me e chèle “bagaìne” sèm nace là

‘n cunvént e gh’èm tiràt adré töt al

regimént, ognöna col sò òm e i sò bagaì

per fàghei vèt a lé che i‘à mai cunusìt.

 

Gh’èm cüntàt sö dal nòst paìs, ‘n pò

da nuità, d’argü la sa ricorda, d’argü

là sta ‘n bris lé a pensà.

 

Lé  la m’à déc che ogne tant la fa pasà

‘n da la sò ment

töte le vie,  le cà, la zent,

la circa da ricurdà Sestén e quazi töc

cumè quant i‘a ‘idìa co i sò òcc.

 

Po’, vü dai bagaì che gh’erem adré al g’à

dumandàt  perché la s’è fata suora e lé

la g’à respundìt isé:

 

“Al Signur al m’à déc che ‘l ma urìa

tant bé, al desideràa che ga stàe püsé

adré, alura me per staga pròpe a rént g’ò

decidìt da vègn a sta ‘n Cunvént”.

 

L’è nacia pròpe isé, la g’à circàt gna

‘na scüza e con tant amor l’è dientàda

la sò spuza!

 

N’è pasàt dal temp d’ilura ma lé l’è

sempre chèla, i sö òcc i‘è limpit e la sò

facia bèla. La g’à ‘n sorizo che traspar

tanta giòia e la par dì: “Ché sa sta bé, da

ègn ché ta e mia ‘n po’ òia?”

 

Notre quant vegném vià da là sèm

sempre cuntèc perché l’èm truàda bé e

pèr chèl che la m’à déc, po’ ‘l sèm che

la ma ricorda töc e la ga dumanda

‘l Signur da dam ‘n òc.

 

La ga presenta a Lü le nòstre speranse

e apò qualche lamentela…

se a le olte ‘L ma ezaudés, l’è apò

grasie a Lé, la nòstra Suor Daniela!

 

 

 

Anna Facchi – Marzo 2005