GH’E’ ‘N GIGLIO BIANCH ‘N VALMADÒNA
Sestén l’è ‘n paìs fürtünàt, al g’à mìa
it tanti pret, ma co le suore ‘l Signur
al g’à bundàt!
Me g’ò cara ‘na suora da la mé generasiù
che quindes an fa la m’à surprendit co
la so vucasiù.
Ogne tant la ma e ’n ment, specialment
quant sö le rie dai fòs, an primaera,
spunta i gigli bianch.
Al ma sücét perché ‘n de, quant sérem
picinìne me, lé e da i ‘otre bagaìne,
‘n tant che giugàem sèm finìde ‘n dal teré
e lé la g’à catàt pròpe chèi fior lé.
St’an, me e chèle “bagaìne” sèm nace là
‘n cunvént e gh’èm tiràt adré töt al
regimént, ognöna col sò òm e i sò bagaì
per fàghei vèt a lé che i‘à mai cunusìt.
Gh’èm cüntàt sö dal nòst paìs, ‘n pò
da nuità, d’argü la sa ricorda, d’argü
là sta ‘n bris lé a pensà.
Lé la m’à déc che ogne tant la fa pasà
‘n da la sò ment
töte le vie, le cà, la zent,
la circa da ricurdà Sestén e quazi töc
cumè quant i‘a ‘idìa co i sò òcc.
Po’, vü dai bagaì che gh’erem adré al g’à
dumandàt perché la s’è fata suora e lé
la g’à respundìt isé:
“Al Signur al m’à déc che ‘l ma urìa
tant bé, al desideràa che ga stàe püsé
adré, alura me per staga pròpe a rént g’ò
decidìt da vègn a sta ‘n Cunvént”.
L’è nacia pròpe isé, la g’à circàt gna
‘na scüza e con tant amor l’è dientàda
la sò spuza!
N’è pasàt dal temp d’ilura ma lé l’è
sempre chèla, i sö òcc i‘è limpit e la sò
facia bèla. La g’à ‘n sorizo che traspar
tanta giòia e la par dì: “Ché sa sta bé, da
ègn ché ta e mia ‘n po’ òia?”
Notre quant vegném vià da là sèm
sempre cuntèc perché l’èm truàda bé e
pèr chèl che la m’à déc, po’ ‘l sèm che
la ma ricorda töc e la ga dumanda
‘l Signur da dam ‘n òc.
La ga presenta a Lü le nòstre speranse
e apò qualche lamentela…
se a le olte ‘L ma ezaudés, l’è apò
grasie a Lé, la nòstra Suor Daniela!
Anna Facchi – Marzo 2005